Μια βουτιά στην σκοτεινή πλευρά του ονείρου

Κάποτε είχα ακούσει ότι τα λουλούδια που ανθίζουν στα αγκάθια είναι τα πιο όμορφα και τα πιο σπάνια…Είχα δυσκολευτεί να καταλάβω τη σημασία αυτής της φράσης, αλλά τελικά μπόρεσα να την ερμηνεύσω. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν να δω τα μάτια της και μετά τα έργα της!!!

        

 

Frida Kahlo, ένα όνομα που από μόνο του δεν λέει τίποτα! Έχουμε μάθει να κρίνουμε τους καλλιτέχνες από τα έργα τους και μόνο, ξεχνώντας ότι τα έργα τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αμάλγαμα συναισθημάτων, ιδεών και βιωμάτων με μεγάλες δόσεις φαντασίας….Η Frida Kahlo πέρα από ζωγράφος του »my dress hangs there» και του »my nurse and i» ήταν και μια γυναίκα που  προσπάθησε μέσα από τη ζωγραφική της να λυτρωθεί και όχι να γίνει διάσημη και να αποκτήσει τον τίτλο μιας »υπερρεαλίστριας». Για να καταλάβει όμως κάποιος την γυναίκα πίσω από τα έργα πρέπει να ξέρει και ποιά ήταν τα γεγονότα που διάπλασαν και διαμόρφωσαν αυτήν την πολύπλοκη προσωπικότητα.

Ο πόνος ήταν κομμάτι της ζωής της από πολύ μικρή ηλικία.  Στα 6 της προσβλήθηκε από τον ιο της πολιμυελίτιδας, ο οποίος οδήγησε στην παράλυση και την παραμόρφωση του δεξιού της ποδιού. Προκειμένου να το κρύψει η Frida φορούσε μακριές φούστες  παντελόνια και δύο ζευγάρια κάλτσες στο δεξί της πόδι. Ίσως η εμπειρία της αυτή να ήταν η αφορμή για την εγγραφή της στην ιατρική σχολή (αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ήταν μία απο τις 35 γυναίκες σε σχολή 2000 ατόμων!) Οι φεμινιστικές της τάσεις ενοχλούσαν την μητέρα της, η οποία πίστευε ότι η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι να πλένει και να σιδερώνει. Παρ’ όλα αυτά η Frida αντί να υποταχθεί στην μητέρα της έκανε ότι μπορούσε για να προκαλέσει τον θυμό της! (όπως το να ντυθεί με αντρικά ρούχα στην οικογενειακή φωτογραφία) Και ενώ η Frida ετοιμαζόταν να γίνει γιατρός ένα ατύχημα άλλαξε ριζικά τη ζωής της!

Το 1925 η Frida και ο φίλο της, Alejandro Gomez Arias, τραυματίστηκαν σοβαρά όταν το λεωφορείο στο οποίο ήταν επιβαίνοντες συγκρούστηκε με το τρόλευ! Το σώμα της έγινε κυριολεκτικά χίλια κομμάτια! ( δεν πρόκειται να μπω σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Το μόνο που θα αναφέρω είναι ότι χρειάστηκαν πολλές εγχειρίσεις και ένας γύψος που κάλυπτε όλο της το σώμα για να μπορέσουν να την »συναρμολογήσουν»). Εξαιτίας της κατάστασης της υγείας της η Frida καθηλώθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο κρεβάτι (το οποίο εκτός από τη ζωή της, της στοίχισε και το αγόρι της! Στα τσακίδια τέτοιος που ήταν!). Κάπως έτσι γεννήθηκε η ζωγράφος! Μέσα από τα σακατεμένα κόκαλα και τον πόνο. Ξέρω ακούγεται χάλια αλλά έτσι είναι. Δεν είναι όλα έρωτας και ευτυχία, υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά της δημιουργίας…

Έρχεται και ο έρωτας σε λίγο, υπομονή! Μη έχοντας κάτι άλλο να κάνει η Frida έμαθε να ζωγραφίζει και μετά από πολύ προσπάθεια και χρόνο κατάφερε να ξαναπερπατήσει. Αυτό που έμενε ήταν να μάθει αν ζωγραφίζει αρκετά καλά ώστε να βγάζει ένα εισόδημα. Ο Diego Rivera ήταν το άτομο στο οποίο στράφηκε και του οποίου ζήτησε την καλλιτεχνική άποψη για τους πίνακές της.   Εκείνος της απάντησε »έχεις ταλέντο» και κάπως έτσι ξεκίνησε μια συνεργασία η οποία οδήγησε σε ένα έρωτα και από εκεί σε ένα γάμο! Μαντέψτε ποια είχε αντιρρήσεις…Η μητέρα της, η οποία έλεγε ότι αυτός θα είναι ο γάμος ενός ελέφαντα με μια περιστέρα! ( τι καλή πεθερά!!!) Ο γάμος τελικά έγινε και ο έγγαμος βίος ξεκίνησε! Η Frida ήταν 22 και ο Diego 42!

       

Η Frida, σε αντίθεση με τον Diego, ήθελε πάρα πολύ ένα παιδί. Δυστυχώς όμως εξαιτίας του ατυχήματος όλες οι εγκυμοσύνες της κατέληξαν σε αποβολές, πράγμα που επηρέαζε την ψυχολογία της και κατ’ επέκταση τους πίνακές της. Ο γάμος της με τον Diego ήταν ένα βασανιστήριο! Την απατούσε συχνά και η απάντηση του στους καβγάδες :» ήταν απλά sex τίποτα σημαντικό, δες το σαν μια χειραψία τίποτα παραπάνω» (δεν μπορώ καν να σχολιάσω κάτι τέτοιο!). Αλλά και αυτή δεν πήγαινε πίσω, μάλιστα πήγαινε πολύ πιο μπροστά με τις αμφισεξουαλικές εξωσυζυγικές σχέσεις της, με αποκορύφωμα το να μοιράζονται την ίδια γυναίκα! Παρ’ όλα αυτά η ζώη συνεχιζόταν και η Frida ακολουθούσε τον Diego στα διάφορα ταξίδια του,ακόμα και στην Αμερική! Το »αμερικάνικο όνειρο»όμως δεν λειτουργούσε γι’ αυτήν και γρήγορα βαρέθηκε να είναι απλώς η κυρία του κυρίου. Τελικά επέστρεψαν στο Μεξικό  όπου και αγόρασαν για να μένουν 2 σπίτια τα οποία ήταν ενωμένα με μια γέφυρα (σαν την Helena Bonham Carter και τον Tim Burton). Και εκεί που πας να πεις »και αυτοί έζησαν καλά και εμείς καλύτερα», άλλη μια απιστία του Diego την αποτελειώνει και πως να μην το κάνει όταν η »άλλη γυναίκα» είναι η ίδια της η αδερφή!!!

   

Μετά από ένα τέτοιο σοκ παρατάει το σπίτι της και τη ζωγραφική για ένα χρόνο! Τελικά γυρνάει πίσω και αποφασίζει να γυρίσει τον κόσμο και να εκδόσει τα έργα της. Πηγαίνει στην Αμερική και στο Παρίσι όπου εκεί φωτογραφίζεται για το γαλλικό Vogue. Για τους Γάλλους η Frida είναι ένα περίεργο εξωτικό πλάσμα και ο τρόπος που την αντιμετωπίζουν την οδηγεί στο να επιστρέψει στην πατρίδα της. Στο διάστημα αυτό προσπαθεί να τα ξαναβρεί με τον Diego, ο οποίος της ζητάει διαζύγιο, (λίγο ανάποδα δεν έγιναν τα πράγματα;) πράγμα που οδηγεί στην επιδείνωση της υγείας της αλλά και στη δημιουργία ενός από τους πιο ωραίους πίνακές της το »The two Fidas» . Κάπως έτσι συνεχίζεται η ζωή της μέσα στο πόνο, τα νοσοκομεία και τη δημιουργία. Μετά από ένα χρόνο ξαναπαντρεύεται με τον Diego (πόσος μαζοχισμός ακόμα;) και προσπαθεί να ζήσει μια ήσυχη ζωή. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Τα προβλήματα υγείας συνεχίζονται και για άλλη μια φορα βρίσκεται καθηλωμένη στο κρεβάτι με μόνη παρηγοριά της τη ζωγραφική.

 

      

Τελικά οι πόνοι της και ο κόπος της ανταμοίβονται όταν το 1953 ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά της πραγματοποιείται, το οποίο είναι να κάνει μια δική της έκθεση ζωγραφικής στο Μεξικό! Στα εγκαίνια της οποίας πηγαίνει μαζί με το κρεβάτι της (κυριολεκτικά την κουβάλησαν πάνω σε αυτό)! Ένα χρόνο μετά, η Frida δίνει στον άντρα της το δώρο του για την 25 επέτειό τους ( 17 μέρες πριν) λέγοντάς του: »νομίζω ότι θα σε αφήσω σύντομα». Το ίδιο βράδυ »έφυγε», αφού είχε γράψει στο ημερολόγιό της ότι ελπίζει η έξοδος της να είναι ευχάριστη και να μην γυρίσει ποτέ…. Ένα λουλούδι που παρ’ όλα τα »αγκάθια» της ζωής κατάφερε να ανθίσει και να μας δείξει την ομορφιά του και την ιδιαιτερότητά του!

   

 

Σχολιάστε